ΓΙΑ ΝΑ ΛΟΓΑΣΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙΣ,ΝΑ ΦΟΡΑΣ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΟ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΟΥ...ΜΑΘΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΜΑΘΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ,ΒΑΔΙΣΕ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΟΥΣ..ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ,ΣΤΟ ΑΙΜΑ,ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΤΟΥΣ..ΚΛΕΙΣΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΒΑΘΕΙΑ,ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΣΕ ΝΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ,ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ,ΣΤΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΡΑΚΛΗΚΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΟΣ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ.

«Ο τόπος μας και οι άνθρωποι του, ενώθηκαν στον κοινό αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου πριν 35 χρόνια.
Στον Μηνά Γιαννακάκη και στους άγνωστους ακόμη συντοπίτες μας, που θυσιάστηκαν στην Κύπρο.
Ο Μηνάς γεννήθηκε εδώ στον Άγιο Ιωάννη Φαιστού.
Γόνος φτωχής οικογένειας που αναγκάστηκε να εργαστεί από μικρός.
Στο τέλος του 1972 κατατάχτηκε στρατιώτης στο κέντρο Καλαμάτας και τον Ιανουάριο του 1973 παρουσιάστηκε στο 9ο Σύνταγμα Πεζικού.
Μετατέθηκε στην Ελληνική Δύναμη της Κύπρου τον Ιανουάριο του 1974.
Η 16η Αυγούστου 1974 ήταν η αποφράδα μέρα.

Η ημέρα του θανάτου του, χτυπημένος από τη ριπή πυροβόλου όπλου, μαχόμενος στην πρώτη γραμμή.
Ο δικός μας άνθρωπος, έπεσε στο ύψωμα Α’ στην Λευκωσία, κατά τις επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων,
διατελών ως Δεκανέας στον 4ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Από εκείνη την ημέρα τα ίχνη του χάθηκαν. Ποτέ τα οστά δεν επέστρεψαν στην οικογένεια του.
 Η αγωνία και η αναζήτηση των δικών του δε σταμάτησε ποτέ, ωσότου τον Φεβρουάριο του 2008 τα οστά του ταυτοποιήθηκαν και γύρισαν στη γη που τον γέννησε.
  Ας είναι αιώνια η μνήμη του και όλων εκείνων που θυσιάστηκαν για το ιδανικό της ελευθερίας»