Γράφει ο Σήφης Αναγνωστάκης για τη συνεισφορά των Κρητών στους αγώνες του Έθνους:
«Δια τους εθελοντικούς αγώνας των Κρητών, εκτός της Μεγαλονήσου, καθ’ ους οι μαχηταί έπραξαν κάτι περισσότερον απ’ ό,τι η φαντασία δύναται να απαιτήσει και καθ’ ούς με αυταπάρνησιν, αγάπην και αφοσίωσιν, κατήλθον εις τους ευγενείς υπέρ του Έθνους αγώνας, όταν το κράτος αδυνατούσεν εκ των περιστάσεων ή εξ αδηρίτου ανάγκης, εκωλύετο να δώση το παρόν, με δέος ιερόν θα ασχοληθώμεν».
Τα κρητικά σώματα με αρχηγό τον Σήφη Αναγνωστάκη πολέμησαν στην περιοχή του Λεσκοβικίου και της Κολώνιας και θριάμβευσαν. Ο υπουργός των Στρατιωτικών της Αυτόνομης Πολιτείας της Ηπείρου Δημ. Δούλης διεκήρυξε ότι «τα εθελοντικά σώματα των Κρητών εις τον τομέα Λεσκοβικίου - Κολώνιας έσωσαν την κατάστασιν και συνέβαλαν εις τον θρίαμβον των Ηπειρωτικών όπλων κατά τον επικόν αγώνα του 1914». Λόγω του ειδικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το άρθρο για τον αγώνα που διεξήγαγον οι Βορειοηπειρώτες το 1914 το παραθέτουμε αυτούσιο:
ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟΝ ΗΠΕΙΡΟΝ ΤΟ 1914
Κατά τον Βορειοηπειρωτικόν αγώνα οι Κρητικοί εκ των πρώτων απήντησαν εις το κήρυγμα της επαναστατημένης Β. Ηπείρου. Εις ολόκληρον την μεγαλόνησον ήρχισαν να παρασκευάζωνται εθελοντικά σώματα δια την ενίσχυσιν της Επαναστάσεως της 4ης Φεβρουαρίου 1914. Πρώτον σώμα, με 220 Κρητικούς, απεβιβάσθη, μέσα Μαρτίου 1914, εις θέσιν “Μπίβαρι”, παρά τους Αγίους Σαράντα, με γενικόν αρχηγόν τον Βουλευτήν Σήφην Αναγνωστάκην και αρχηγούς τους Στυλιανόν Κριαράν, Γεώργιον Αναγνωστάκην, Γρηγόρη Παπαδάκην, Στρατή Κούνδουρον και Παύλον Δασκαλάκην. Μετ’ ολίγας ημέρας, την 25ην Μαρτίου, έφθασαν νέαι ενισχύσεις, 160 Κρητικοί, με αρχηγούς τους Παναγιώτη Γερογιάννη, Νικόλαον Μακαρώλη, Μαντάν, Εμμανουήλ Ποντικάκην, Μπίρη, Κωνσταντούλην και Πατρικαλάκην.Την 9 Απριλίου έφθασαν εις Σαγιάδα και άλλαι ενισχύσεις, 120 Κρητικοί, με οπλαρχηγούς τους Μανούσο Παπίλαρη, Γρηγ. Νικηφοράκη, Κατσιά, Πωλογεώργη, Γ. Μελαδάκη, Μιχαήλ Καπετανάκη, Δ. Ζουριδιανόν ή Χατζιδάκη, Αναστάσιον Χομπίτη, Γ. Πετροπουλάκην και τον οπλαρχηγόν ιερομόναχον εκ της Ιεράς Μονής Αρκαδίου Διονύσιον Ψαρρουδάκην. Πάντες ούτοι, υπό γενικόν αρχηγόν τον Σήφην Αναγνωστάκην ετοποθέτησαν εις το Λεσκοβίκι. Αι πολεμικαί επιχειρήσεις δεν εβράδυναν.
Την 12ην Απριλίου, τα Κρητικά σώματα διετάχθησαν και κατέλαβον την Γερμένην, αλλ’ εδέχθησαν σφοδράν επίθεσιν των Αλβανών της Αρίζης και του Σιάλεσι ότε αντεπιτεθέντες, κατέλαβον την Άριζα. Δια την κατάληψιν της Αρίζης, μολονότι εβελτιώθησαν αι θέσεις των αυτονομικών, διότι επήλθεν επαφή των Κρητών με τας αυτονομικάς δυνάμεις του Βαριτσομπάνι, ο στρατιωτικός διοικητής Λεσκοβικίου, αντισυνταγματάρχης Αλέξανδρος Γκιούζης, με τα συγχαρητήριά του δια την νίκην, παρετήρησε τον αρχηγόν των Κρητών, ότι ενήργησε καθ’ υπέρβασιν των διαταγών του και του εδήλωσεν ότι “οιαδήποτε αυτόβουλος ενέργεια, πέραν των διαταγών της κυβερνήσεως, ουδεμιάς θα τυγχάνη εις το μέλλον ενισχύσεως και θα στηρίζεσθε επί των δυνάμεων που διέθετε και των φυσιγγίων που έχετε”.
Ο Αναγνωστάκης εδικαιολογήθη, ότι δεν ενήργησεν επίθεσιν εναντίν της Αρίζης, αλλ’ αντεπίθεσιν εναντίον των Αλβανών και κατέλαβε την Άριζαν όταν ο εχθρός, ηττηθείς, ηναγκάσθη να τον εγκαταλείψη. Παρεκάλεσε δε τον Στρατιωτικόν Διοικητήν και επέμενε να του επιτρέψη επίθεσιν εναντίον του Σάλεσι. Κατόπιν συνεννοήσεως μετά της Κυβερνήσεως, ο Στρατιωτικός Διοικητής αείμνηστος Γκιούζης, επέτρεψε την εναντίον του Σάλεσι επίθεσιν, υπό τον όρον, όπως εάν κατελαμβάνετο, να παραμείνον τα Κρητικά σώματα εις Σάλεσι. Και δια να μην επαναληφθή το προηγούμενον της Αρίζης, ο Αναγνωστάκης έδωκε τον λόγον του, ότι δεν θα προχώρει πέραν του Σάλεσι, ως εμφαίνεται εκ της κατωτέρω επιστολής του Στρ. Διοικητού Γκιούζη προς τον αρχηγόν των Κρητών: Κύριε Αναγνωστάκη, Κατόπιν του λόγου της τιμής, όν μοί εδώσατε, ότι δεν θα προχωρήσετε πέραν του Σάλεσι, στέλλω το πυροβόλον, ίνα σας βοηθήση εις εκτόπισιν του εχθρού, έχων την βεβαιότητα, ότι σεις και οι υφ’ υμάς άνδρες θα σεβαθήτε τον όν μοί έδωκας λόγον.
